We zijn te veel hoofd geworden en te weinig lichaam gebleven
verhalenverteller en schrijver van korte verhalen die langer worden, dat ben ik. op weg naar een steeds groter boek. dan moet ik mij haasten, misschien (1960). bijna alles wat ik schrijf is waar gebeurd. niet te veel tierelantijnen. maar toch: aan romantiek ontkom ik niet. dat komt door het opgroeien op een binnenvaartschip:
In mijn moeders nalatenschap vind ik twintig gedichten in een envelop. Van mij?! Rond de vijfendertig jaar oud. Op de grote rivieren op een oranje Olivetti getypt en naar ma gestuurd. Met de vraag of ze die goed wilde bewaren.…
Sjouw mee met de Kaaisjouwers Nieuwsgierig naar het verleden van de Nijmeegse Benedenstad en de Waalkade? Boek dan een stadswandeling onder leiding van schrijver Frank Antonie van Alphen. Met zijn voordracht wordt u verwelkomd in het historische Besiendershuys, onder het…
Het was de “Nacht van de Zachte Landing”. Voor die gelegenheid werd ik door het Besiendershuis uitgenodigd. Om iets over de maanlanding van 24 juli 1969 te komen vertellen. Die beleefde ik een halve eeuw geleden, samen met onze matroos…
schrijven is onvolgroeid blijven
toch worden we wijs
schrijven is een kind zijn
in een volwassen lijf
schrijven is net zo lang liegen
tot je de waarheid vindt
lichter worden door
anderen te bezwaren
schrijven is bewaren
vergeten, bedriegen
opstaan tegen
duisternis &
het donker
maar nooit echt winnen
schrijven is inspiratie
en geen inspiratie
hier een hallo vanuit mijn werkkamer. want schrijven is werk. en daar staat de prullenbak, naast mijn bureau, waar ik ooit kletterend in piste. voordat mijn broertje wakker werd en hard lachte. het was nacht. hij was genadig bij me…